[Cerpen] Angin Rendeng

Photo by Agus Purnomo

Serngenge wayahe bambang kulon, nyebar cahya layung sore warna kuning kaemasan, sadurunge kelelep diuntal jagat peteng. Mega ning awang-awang katone surem mencrang kenang cahya werna abang kaya murube geni ning pawon. Godong-godong garing pada rigel coplok sing pang-pange pekayon lan kabur kanginan kegawa kumlayang mabur. Gegodongan liyane ijo-malijo ning pang-pange pekayon kenang udan rendengan.

Ning desa Tugu kesawang adem ayem, kesaksen ning Nok Carsinih sing lagi dodok anteng ning saduwure klasa. Pikiran bli karuan kelingan kasih pujaan, kelingan ning jangji jam papat Mas Sondet arep marek mene. Lamunan pikiran wis ora sabar ngenteni wong lanang sing dadi gandulane ngati, wis bli sabar pengen ketemu. Kelingan waktu sing dingin dodok bareng madu jangji seiya sekata.

Kesawang sing kadoan ana wong mlaku, limbeyane persis pisan kaya Mas Sondet. Keker awake, rambute rada dawa, klambine warna ireng. Saya parek saya jelas, jelas katon ning mata, ora salah maning yen kuen Mas Sondet.

"Sabenere bae mas kuh arep apa wingi ngomong sampe serius pisan pengen kanda" Ngului kanda mbari ngambung tangane Sondet.

"Nok wong ayu, sing dadi kembange ati, Nok Carsinih siji sing langka padane, Mas arep lunga kobengi? sorote mata mendelik kebek tinemenan.

"Miyang mendi mas, nok melu ya!" rengekane Carsinih pengen dijak melu mangkat bareng.

"Miyange reang bli kanggo selawase, salah sijine dina pasti reang balik maning" Drung pragat ngomong Sondet langsung dirangkul ning Carsinih, matane limbangan bli rela deweke pisahan karo demenane. Sondet mbari nrima rangkulane Carsinih sing ruket tiba ning dadane, ngucap maning.

"Uwis nok, pepisahan kien aja ditangisi, coba mikira sing bagus, mbokat wis kersane pengeran reang lan nok kudu pisah sementara. Pepisah kien reang yakin wujude cinta lan emane mas ning nok, supaya bisa tepung dadi sawiji." Aja sampe kedrawasen ketuwone, Sondet narik megot awake Carsinih, nguculaken rangkulane sing kenceng pisan.

"Apa bener omongane mas?

"Pancen prasetya ing janji, bli bakal sulaya wong ayu. Mumpung langit bumi melu nyakseni, delengen kesawang godong gedang wewalean."

"Mas Sondet, apa kudu mengkenen ya wong lagi tresna, wong lagi demen-demene, kudu pisahan dingin, abot mas.....Nok bli bisa pisah karo mas Sondet"

"Mas mangkat pengen bisa uripe rada ningkat, pengen kaya batur, uripe makmur, enak kesawange lagi ning duwur. Balik oli rejeki gede sing percaya mas bakalan naleni nok Carsinih anake sema Darinih" Mesem....njiwit pipine Carsinih sing dadi abang kawirangen.

"Hhe...ia mas, Nok bakalan ngenteni"

"Rong taun maning mas pasti mene maning gawa rombongan wong lamar. hehe....? Ati-ati sing pinter jaga diri ya. Mas sayang Carsinih."

Sondet mundur, pamit kondur permisi. Mlakune abot pisan, sapisan clinguk maning mengguri. Nembe oli sepuluh langkah, deleng maning ning guri.

"Kesawang tambah ayu bae Carsinih. Akhh....betah bli reang mengkone." pikire Sondet.

Saya suwe, saya adoh. Sondet dedeg pangadege tambah kurang jelas, ning pengkolan arep awake sondet wis bli katon. Carsinih manjing kamer.

Pikire sing bli karuan melu dibaturi suara kodok lan jangkrik sing pada gumarenggeng. Tanda bengerep wis teka. Sondet ngumbar janji Carsinih setia nonggoni.
***

Via cerpen